خشونت در اسلام

خشونت در اسلام

انسان در جایگاه مهمترین موجود نظام آفرینش هم به لحظ ابعاد جسمانی و فیزیکی و هم به لحاظ ابعاد روحی و غیر فیزیکی، بسیار پیچیده و قابل مطالعه است و حتی می تواند شاخصی برای سنجش ادیان و مکاتب باشد. اهمیت جایگاه کرامت انسانی در هر مکتب یا دینی، به اندازه ارزشی است که آن مکتب یا دین برای انسان ها قائل شده است. یک گزاره بدون هیچگونه ترید مورد تاکید و تصریح اسلام است و تمام دانشمندان مسلمان در طول تاریخ روی آن اتفاق نظر داشته اند و آن اینکه " خداوند از روح خودش در انسان دمیده است." انسان دارای دو بعد است یک بعد از آن الهی است و رو به سوی معنویت و عالم بالا دارد و در هیچ صورت این بعد الهی انسان از بین نمی رود چون جزء ذات و ماهیت اوست. بنابراین روشن است که با موجودی که نیمی از او الهی است چه رفتاری باید داشت. تکریم کرامت و نفی خشونتی که اسلام مدنظر دارد و امام علی (ع) بدان پایبند بود و جامه عمل پوشاند نگرش و رفتاری است متناسب با او در شان موجودی که نفخه الهی در او دمیده شده و نیمی از وجود او روح خداوند تعالی است. نفی خشونت وخونریزی در اسلام و خطیر شمردن این امر در عظمت، شان وکرامت  والای انسان ریشه دارد که می تواند عشق و محبت ریشه دار همراه با تکریم در نوع نگاه به انسان ها ایجاد کند.